Van tekening naar kostuum naar verhaal

Ik heb je beloofd details over Sterrenduister en de reis naar publicatie te delen. Dus bij deze! Maar waar gaat het verhaal nou eigenlijkover? Ik ben blij dat je het vraagt. Sterrenduister volgt een astronoom, Isra, die de wereld probeert te redden van een stervende zon en alomvattende duisternis. De regering van haar land luistert echter niet naar haar waarschuwingen. Je kunt er hier meer over lezen.

Isra is een van mijn favoriete personages. Ze heeft ook een vrij specifieke bron van inspiratie, die mooi aansluit bij een van mijn favoriete evenementen...

Elfia! Het is een fantasy festival in Nederland bij kasteel de Haar. Mooiste kasteel dat we hebben, naar mijn bescheiden mening. Het evenement vindt plaats in april en mijn brein is nog steeds aan het herstellen van een post-Elfia-depressie. Sommige dingen zijn gewoon zo geweldig dat 't het gewone leven zo... gewoontjes laat lijken? Elfia heeft een geweldige locatie, geweldige markt, heerlijk eten, maar vooral geweldige mensen. Op de een of andere manier komen alleen de aardigste mensen op festivals als deze terecht. Zelfs het weer begon geweldig, maar aangezien dit Nederland is, schijnt de zon niet voor eeuwig... We zijn daarom wat vroeg gevlucht.

Het begin van de dag (op een podium in dezelfde stijl als mijn kostuum) en het einde van de dag...

Maar wat heeft dit fantastische feest te maken met mijn aanstaande roman? Daar kom ik zo op...

Veel bezoekers verkleden zich voor het evenement. Ik ook. Mijn personage heet Lady Astra, beschermer van de nachtelijke hemel. Het kostuum maakte ik in 2021; het jaar van de extra vrije tijd, zeg maar. Ik denk dat je het kunt zien. Alles wat je kunt zien is gebaseerd op een astronomisch instrument. Er zit een planetarium en een Saturnus-achtige planeet op de staf, een telescoop hangt aan mijn arm, een sextant aan mijn riem, een armillarium aan mijn schouder, een astrolabium aan mijn hoofdtooi en de dierenriem vormt de ruggengraat van de vleugels. Jongleerringen, een yogamat en kerstversieringen zijn opgeofferd om dit kostuum te maken. Ik heb er vorig jaar ook een kostuumwedstrijd mee gewonnen, dus ik denk dat die opoffering het absoluut waard was. Ik heb hier een paar WIP-foto's, maar laat het me weten als je meer wilt weten over de outfit - misschien schrijf ik een meer gedetailleerde blogpost over hoe ik het heb gemaakt.

Dit ontwerp is niet uit de lucht komen vallen (ook al lijkt het wel zo). Het was gebaseerd op een tekening: A Stitch in Space. Ik tekende dat voor een wedstrijd op DeviantArt (dit keer geen winnaar, hoewel ik wel finalist werd) en het toont een vrouw in een gekke outfit die de nachtelijke hemel herstelt. In haar geval doet ze dat met naald en draad.

En nu komen we eindelijk op het punt waar Sterrenduister, en dan met name Isra, in zicht komt. Het kunstwerk triggerde iets in mij... Waarom zou iemand de nachtelijke hemel willen herstellen? Wat gebeurde er in de eerste plaats met de sterren? En wie is deze vrouw precies?

Een fragiele, eerste versie van mijn hoofdpersoon was geboren. Helaas gooide ze het gekke kostuum gemaakt van astronomische instrumenten meteen in de prullenbak. Ik kan het haar niet kwalijk nemen; waarom zou je dit dragen? Het is misschien een van de comfortabelere kostuums die ik ooit heb gemaakt, maar het is nog steeds verre van praktisch. En mijn hoofdpersoon bleek een nogal praktisch persoon te zijn. Dus hier eindigde ik met twee personages: een die paste bij de kunst en kostuum, en een die thuis hoorde in Sterrenduister. Lady Astra en Professor Isra, dus. Maar het idee achter de kunst is nog steeds springlevend in het karakter van de roman. De sterren verliezen het van de duisternis, en Isra gaat ver om het kleine beetje licht dat nog over is te beschermen.

Dus ja, dat is eigenlijk hoe het allereerste idee voor Sterrenduister werd geboren. Dit is niet de eerste keer dat een kunstwerk of een kostuum een personage inspireert, maar het verschilt altijd hoeveel van die initiële inspiratie in een verhaal terechtkomt. Lady Astra en Isra lijken niet op elkaar, maar ik heb een ander personage, Cascade (Morgans jonglerende alter ego uit a State of Equilibrium), die zo'n beetje een een-op-een kopie is van een kostuum. Heel leuk dat ik zo een beetje in de huid van mijn personages kan kruipen, maar ik ben blij dat het overgrote deel van mijn personages zich ook prima kunnen ontwikkelen zonder een kostuum of tekening. Ik schrijf al traag; moet je nagaan hoe lang het schrijven van een boek wel niet duurt als ik eerst tig uur achter een naaimachine of photoshop moet zitten, haha!